De Reizende Kunstenaar

Ik zal niet snel zonder mijn kooltjes, aquarelverf en schetsboek op reis gaan. Wanneer ik met mijn campertje op pad ga, dan neem ik ook wel eens schilderdoeken mee en maak ik ter plaatse verf met natuurlijke producten. Waar er dan een mogelijkheid is, zet ik mijn schildersezel neer en begin ik in de vrije natuur en plein-air te schilderen.

Maar meestal teken of aquarelleer ik in mijn schetsboek en beschrijf ik wat ik schets. Ik maak er een soort dagboek van en deel pagina’s uit mijn schetsboek op mijn sociale media-accounts, zodat mijn volgers virtueel mee kunnen reizen. Soms teken ik ook op een servetje aan een tafel in een restaurant de omgeving na, inclusief de obers! Het zijn spontane reisimpressies die ter plekke worden vastgelegd en waar ik intens van geniet.

Na mijn reizen geniet ik nog lang na van alle mooie momenten! Ik heb schetsen en foto’s en kies de mooiste en meest bijzondere uit en verwerk deze herinneringen in mijn atelier o.a. op schilderdoek.

In mei/juni 2023 heb ik een expositie gehad onder de naam “De Reizende Kunstenaar” bij de Kunstuitleen Gouda. Aangezien deze titel nu goed bij mij past vanwege de vele mooie reizen die ik maak, houden we deze naam erin en komen er misschien nog wel meer exposities onder deze naam!

Je kunt overigens op allerlei manieren reizen combineren met kunst. Virtueel reizen doe je via sociale media of prachtige tv-programma’s waarin kunst en/of kunstenaars centraal staan. Eenmaal op reis kun je natuurlijk musea, galerieën en exposities bezoeken. Vergeet vooral niet om kunst op straat te bekijken! Kunst is overal, maar je moet je ogen er wel voor openen!

Mei 2025: Eiland Hoppen in Griekenland, van Kos naar Samos

Ik zal het weten: ik heb een relatie met een vrouw die ruim 13 jaar in Griekenland heeft gewoond. Eén keer in de zoveel tijd “moet” Lisette even terug naar Griekenland en ik… ik reis natuurlijk (en graag) mee! We hebben twee jaar geleden een fantastische reis gemaakt naar Athene, de Peloponnesos, Spetses en Hydra en toen vrienden van Lisette bezocht.
Dit keer gaan we eiland hoppen en we hoppen van Kos met de ferry boot, via Leros en Patmos, naar Samos! Op Kos maak ik kennis met twee vriendinnen van Lisette.

Deel 1: Kos en een uitstapje naar vulkaaneiland Nisyros
Vriendinnen, vreemde vogels en een vulkaan (en natuurlijk Hippocrates)!

Het eerste eiland wat we aan doen is Kos. We hebben een fantastisch appartement met een heerlijke tuin gehuurd van Petros (9-4 private houses) en Lisette heeft hier een weerzien met twee dierbare vriendinnen die ik niet eerder heb ontmoet. Suzanne komt vanaf Rhodos met de ferryboot en Stephanie woont op Kos. Het is een gezellig weerzien voor de dames met een bijzonder modderachtige tocht naar het zoutmeer, waar deze tijd van het jaar flamingo’s te zien zijn. Ook gaan we naar goede Griekse restaurants zoals Mummy’s Cooking, waar ik graag mijn schetsboek pak om te tekenen en luister naar de herinneringen van vroeger (iets met volle maan meisjes/tradities).

Stephanie schrijft een leuke autoroute voor ons uit, die Lisette en ik in een dag rijden. We beginnen met een bezoek aan de Hippacrates Stichting. Het eiland Kos heeft vroeger namelijk een belangrijke bewoner gehad waar wij veel aan te danken hebben: Hippocrates. Hij is eigenlijk de grondlegger van de westerse geneeskunde zoals wij die nu kennen. Het was heel bijzonder om het museum te bezoeken wat aan hem is gewijd, met replica’s van zijn toen vernieuwende medische instrumenten en de kruidentuin met geneeskrachtige planten. Een vrijwilliger op leeftijd demonstreerde nog even een aantal massage instrumenten op Lisette haar rug in mijn bijzijn; ze was voor de vakantie door haar rug gegaan. De massage hielp niet echt, maar ze kon er wel om lachen.

We zijn regelmatig ergens gestopt, o.a. in het dorpje Lagoudi. Daar hebben we de plaatselijke kerk bezocht, waar ik een praatje maakte met Papas Kiriakos die dat wel gezellig vindt. In Griekse kerken hangt het vol met iconen, die ik graag van dichtbij bewonder en waar ik toch altijd emotioneel van word. Dat mag allemaal… emoties horen erbij zo reizend door het leven heen. Daarna heerlijk geluncht bij art café Orea Ellas om de hoek van de kerk (waar je je ogen uitkijkt). ga er naar toe als je op Kos bent! In de namiddag hebben we het Plaká bos bezocht, waar ontzettend veel pauwen leven. Eénmaal thuis heb ik deze prachtige, trotse en geheimzinnige vogels al twee keer geschilderd, heb ik een kleurenlitho gemaakt en is Lisette begonnen met het maken een pauw van glas in lood bij Joost Wijnberg. De flamingo’s worden misschien ook nog wel vastgelegd op doek.

Uitstapje: van Kos naar Nisyros!
Vanuit Kos hebben we een dagje vulkaaneiland Nisyros bezocht. De vulkaan is indrukwekkend om te zien en je kunt er via een trap naar beneden in lopen. Het ruikt er naar zwavel en de kleuren in de krater zijn fantastisch. De vulkaan borrelt en kookt hier een daar een klein beetje, maar is verder niet meer actief, maar bepaalt in grote mate wel het bijzondere landschap. In de middag verkennen we het dorpje Mandraki, ontsnappen we aan de gids en zoeken we een leuk restaurantje achteraf, waar we heerlijk lunchen bij Oxos en waar de Griekse katten vrijwillig poseren voor mij. Ik blijf ze schetsen en schilderen en vind ze ontzettend leuk!

Van Kos pakken we de ferry naar Leros. Het is altijd mooi om per boot te reizen, je vaart in Griekenland over de azuurblauwe zee en dan moet ik ook altijd even aan mijn moeder denken die niet zonder de zee kan!

Deel 2: Leros
Vriendelijke mensen, verlaten gebouwen/kunst, vlinders en de lekkerste pita gyros!

In Leros verblijven in appartement Asterias van het Engelse stel Al & Kitty en waar we een prachtig uitzicht hebben over de baai. Al & Kitty zorgen ook voor weeskatten en er lopen aardig wat katten rond. Hoe mooi is het dat deze mensen zo goed zorg dragen en ze een goed leven bezorgen. Al geeft ons de ene tip na de andere voor ons verblijf op het eiland. Ook de bewoners zijn ontzettend gastvrij en vriendelijk.

Leros is een bron van inspiratie met haar groene natuur, waar veel bijzondere planten en bloemen te vinden zijn. We zien prachtige vlinders die Lisette met haar camera probeert vast te leggen en we genieten van het ene mooie uitzicht na het andere. Het eiland staat bekend om de oude gebouwen met Italiaans karakter (te danken aan de tijd dat de Italianen hier zaten). Er is veel leegstand en in de oude dorpen zie je verlaten huizen met blauwe leuken en deuren die er half bijhangen. Je zou er zo één willen kopen, opknappen en in gaan wonen.

Al stuurde ons naar een plek waar soldaten waren gestationeerd in de oorlog en waar nog een grote oude oorlogsbarak te vinden is. Kunstenaars hebben hier later muurschilderingen gemaakt, o.a. van Bruegel. Na een half uurtje wandelen kwamen we aan en het gebouw zat stampvol met geiten en schapen. Dit leverde hilarische taferelen op, maar het is ook tragisch want zo gaat iets bijzonders snel verloren. Van die plek wil ik nog wel een schilderij gaan maken. Op het terras van ons appartement heb ik een middag zitten aquarelleren met vlak voor mij uitzicht op de zee en het nest van een kraai met 3 jonge kraaitjes (hoe toevallig is dat?).

Na Leros reizen we per ferry door naar Patmos!

Deel 3: Patmos
Werelderfgoed, 365 kerkjes, Johannes de theoloog en een ‘slapende’ papas

In Patmos verblijven we in een appartement aan de rand van Skala. Patmos ken ik zelf uit de bijbel en dan denk ik direct aan de apostel Johannes die daar in ballingschap zat en het visioen kreeg van de Apocalyps. We spreken over bijna 2000 jaar geleden! Dit stukje geschiedenis is wel heel bepalend geworden voor dit kleine en een beetje onherbergzaam eiland. Het wordt overspoeld door toeristen van over de hele wereld. Iedereen wil naar het dorp Chora waar prachtige kloosters en ontzettend veel kerkjes zijn. Het dorp is werelderfgoed en het is geweldig om doorheen te lopen en de kloosters, musea en vele kerkjes te bezichtigen. Er is hier ontzettend veel te zien en het is allemaal de moeite waard en heerlijk om te verdwalen in de wirwar van straatjes.

Er is één plek die ik graag zou benoemen in Chora: Simantiris Mansion. Een prachtig huis dat 14 generaties lang in het bezit is van dezelfde familie! Net als De Rode Schuur runnen zij het volledig zelf zonder financiële steun van welke organisatie dan ook. Uiteraard betaal je een kleine entree en is er een winkelhoekje die maakt zij dat het huis kunnen openstellen. Een pracht en praal aan kunst en antieke meubels; wij vonden het fantastisch!

Naast Chora is de grot waar Johannes het visioen kreeg een grote toeristische trekpleister. Daar wilden wij natuurlijk ook naar toe, want het is een belangrijk stuk geschiedenis! Lisette hield goed bij wanneer de cruiseschepen het eiland aandeden, zodat wij op rustige momenten de bezienswaardigheden konden bezoeken. We kwamen een uur aan voordat de massa zou komen. Fotograferen was niet toegestaan in de grot en het bijbehorende kerkje, maar Lisette kon het niet laten een foto te nemen van een Papas, die zuchtend zijn hoofd liet rusten in afwachting van weer een lading toeristen. We noemen hem de ‘slapende’ Papas, maar hij sliep dus niet. Is dat wat je als Griekse Papas wil, steeds weer zo’n golf aan toeristen, zou hij dat leuk vinden denk je dan? De foto schetste zo’n prachtig beeld en éénmaal thuis heb ik het geschilderd, eerst heb ik een aquarel gemaakt en later heb ik de Papas geschilderd op doek! Zowel de aquarel als het schilderij laat ik gauw zien! Patmos, het eiland van de theologie… ik vond het heel bijzonder!

We reizen met ferry door naar Samos.

Deel 4: Samos
Het gele huisje van Siina, Agios Markarios, prachtige natuur en veel kloosters!

Als laatste eiland bezoeken we Samos, het eiland van de wiskunde! Pythagoras was één van de eilandbewoners en wie heeft niet de stelling van Pythagoras moeten leren op school? Het wordt maar weer eens duidelijk hoe belangrijk Griekenland is geweest voor onze westerse wereld.

Lisette had een geel huisje in het dorpje Mili gehuurd, waar we onze laatste vakantiedagen zouden doorbrengen. We hadden geen betere plek kunnen hebben voor ons tweeën. Bij aankomst ’s avonds in het dorp maakten we kennis met Siina, de lieve Finse eigenaresse die ons wegwijs maakte. We moeten boodschappen halen, want de enige taverne die het dorp nog heeft is dicht. Maar Lisette wil even ‘snel’ de kerk in om te zien wat er gevierd wordt en we belanden midden in een bijzondere kerkdienst, die opgedragen is aan Agios Markarios. Deze heilige had zijn naamdag een maand eerder, maar de viering was uitgesteld omdat zijn naamdag viel in de week voor Pasen, wat uitgebreid gevierd wordt in Griekenland.

Het is alsof we in een oude film terecht komen, de dorpelingen heten ons welkom, laten ons plaats nemen in die bijzondere kerkdienst met een eeuwenoud karakter. Een kerkdienst vol iconen, zang, kaarsen, wierook en veel priesters en de bisschop van Samos en Ikaria. Na die dienst moeten we mee naar het dorpshuis en mogen we mee eten. De volgende ochtend volgt er nog een kerkdienst met processie en weer een maaltijd. We vallen met ons neus in de (bijzondere) boter. Ik mag tijdens de maaltijden de priesters tekenen die het stieken toch wel interessant vinden. Ze reageren ontzettend leuk. We zoeken een dag later één van de priesters nog op in zijn klooster en ook bezoeken we het kleine kerkje van Agios Markarios in de velden, een landschap dat net een schilderij van Van Gogh is. Dat kerkje was echter te klein voor deze viering.

Vanuit ons gele vakantiehuisje rijden we langs de noordkust van Samos waar de wind prachtige schilderijen creëert op de zee. We bezoeken kunstenaarsdorp Manolates, veel kloosters en kerkjes en we kopen keramiek bij pottenbakkers. Onze laatste vakantiedag brengen we door met onze creatieve gastvrouw Siina, die ons meeneemt naar mooie plekjes, zoals een strand met brokstukken van een oude tempel in zee, een grotklooster en een restaurant Nektarios in Hraio. Samos heeft voor mij alles tegelijk en Lisette is ook onder de indruk en we komen in de verleiding een klein huisje te kopen in het dorpje Mili. Ik leg Siina einde middag nog vast in mijn schetsboek en we zullen haar en het gele huisje zeker nog een keer bezoeken om weer een nieuw eilandhoppen avontuur aan te gaan!



Nu ik dit schrijf, eind juli 2025, ben ik veel reisimpressies in mijn atelier aan het schilderen en welke dat gaan worden, daar ben ik zelf ook benieuwd naar! Lisette vindt dat ik zelf wel weer eens mag exposeren in De Rode Schuur en wellicht gaat dat onder de naam van de Reizende Kunstenaar gebeuren volgend jaar juni (2026) tijdens het Open Tuin weekend… wordt vervolgd!

Oktober 2024: Kunst in Wenen (Kunst met een hoofdletter K)

Een bezoek aan Wenen stond stiekem al een tijd op mijn verlanglijstje. Want wat is daar niet te zien en te beluisteren? En toen ging ik ineens samen met Lisette, 5 volle dagen! Ik heb genoten van o.a. Klimt en Schiele in het Belvedere Museum, de 4 Seizoenen van Vivaldi in de St. Karlskirche, Hundertwasser (zowel het Hundertwasserhaus als KunstHaus Wien), een Mozart Requiem in de St. Stephansdom… mijn hoofd gonst nog na van de beelden, de barok en de muziek van deze fantastische stad.

Als Reizend Kunstenaar doe ik nu meer steden aan, samen met en dankzij Lisette, die door haar ervaring in de reiswereld dat goed voorbereidt en ervoor zorgt dat we het maximale eruit halen. We waren in september er al even tussen uit gepiept naar Mechelen, maar besloten in de herfstvakantie dat nog een keer doen. Even niet verder werken aan de verbouwing van het woonhuis of het lesgeven, maar volop genieten van museumzalen vol schoonheid. In de week dat wij er waren, konden wij ook nog eens genieten van bijzondere tentoonstellingen van o.a. Rembrandt & Hoogstraten, Gaugain en Chagall. Er hingen werken die normaal gesproken over de gehele wereld hangen en sommige zijn privébezit en die krijg je anders niet te zien. Het was één groot feest voor het oog, maar ook voor mijn creatieve geest als kunstenaar! Het was een vloedgolf van indrukken, maar wat een geweldige vloedgolf: zeer inspirerend!

Tussen de bezoeken aan de musea en de concerten in, heb ik een paar korte momenten genomen om wat tekeningen in mijn schetsboek te maken. Wenen is te mooi om niet vast te leggen en zo af en toe probeerden wij toch echt even een pauze in te lassen om even bij te komen van alle indrukken (en om natuurlijk een Sacher Torte of Apfelstrudel te eten.

Dag 1: de eerste schetsen zijn gemaakt in Café Schloss in het Belvedere Museum. De schetsen zijn van Keizerin Sisi en Keizer Franz Jozeph die daar elk vereeuwigd in een schilderij aan de muren hingen. Vroeger keken we thuis in de kerstvakanties soms de films van ’Sisi’ (wie niet), maar zo zoet was de werkelijkheid geloof ik. We hebben het niet gered naar Schloss Schönnbruhn te gaan, maar wie weet keren we nog eens terug naar Wenen, want er valt nog zoveel te zien!

Dag 3 leverde een paar schetsen op van de Spaanse Lippizaner paarden (prachtige modellen) en de ruiters van de Spanische Hofreitschule Wien. We woonden een training bij, wat erg interessant was om te zien.

Dag 4 leverde een schets op in Café Museum, waar Gustav Klimt koffie dronk met gelijkgestemden en daar uitzicht had op het Wiener Secession Gebouw, wat de doorbrak gaf in Wenen naar de moderne tijd en de moderne kunst, begin 20e eeuw. Op dag 5 heb ik de Naschmarkt vastgelegd met al haar kraampjes en eettentjes en het uitzicht vanaf het terras van Café Wortner, waar we een laatste lunch aten in de buitenlucht van Wenen voor dat we de metro pakten naar het vliegveld van Wenen voor de terugreis naar Nederland.

En dan kom je thuis met zo ontzettend veel kunst in je kop; dat is een groot voorrecht en mijn hoofd loopt er nog van over! Wie weet ga ik deze winter in het atelier hele nieuwe dingen maken. Hopelijk kijken Klimt, Schiele, Kokoschka en Hundertwasser dan over mijn schouder mee naar het doek op mijn ezel.

September 2024: Mechelen als verjaarsdagkado voor Lisette

Begin dit jaar gingen Lisette en ik naar Brugge om mijn 60ste verjaardag te vieren; in september trakteerde ik haar voor haar 55ste verjaardag op een paar dagen Mechelen (tip van Jos). We zijn 3 maanden keihard aan het werk geweest in het woonhuis, dus tijd om te ontspannen. We hebben ontdekt dat de Belgische steden zoveel moois te bieden hebben en nu gaan we dus op ontdekkingstocht door Mechelen en komen Gea en Joop ook nog 2 daagjes over: gezellig!

Mechelen is een prachtige oude stad, er hangt een fijne sfeer, heeft goede restaurants, veel ruimte en is niet te toeristisch! De kunst leeft er enorm en dan bedoel ik letterlijk beeldende kunst, want Mechelen is vooral beroemd om haar indrukwekkende 17de-eeuwse barokke beelden, die in haar kerken de koorbanken en preekstoelen levensgroot versieren. In latere tijden is men in het houtsnijwerk overgestapt op het maken van de bekende Mechelse kasten en andere meubelen, toen de vraag naar kunstige eikenhouten beelden afnam.

Van oudsher was er een opleiding in beelden maken en de kunstacademie van Mechelen heeft veel bekende beeldhouwers opgeleid. Om er maar twee te noemen: George Minne en Rik Wouters. De laatste was ook een goed schilder en graficus; ik ben gek van zijn werk. Hij leefde en werkte begin 20ste eeuw. Gastheer van ons fantastische B&B Lunatree (een klein museum op zich), Serge Leurs, is zelf een belangrijk filmmaker en tevens beeldhouwer; uiteraard daartoe opgeleid in Mechelen. Hij vertelde ons dat de oude etspers van Rik Wouters nog steeds in het grafieklokaal staat van de academie die letterlijk om de hoek van de B&B zit. Lisette en ik zijn er de eerste ochtend gelijk op af gegaan, we mochten daar zomaar naar binnen om een kijkje te nemen en zo kon ik een krijttekening maken in mijn schetsboek van de etspers van Rik Wouters.

We hebben in Mechelen de 8 historische kerken bezocht om al het houtsnijwerk te bewonderen, maar ook het werk van grote namen zoals Rubens en Van Dijck. Met Joop en Gea hebben we nog de Sint-Romboutstoren beklommen, gingen we zaterdagmorgen rondsnuffelen op een fantastische (jaarlijkse) kunst/rommelmarkt op het Begijnhof en sloten we onze stedentrip af met een bezoek aan de Wintertuin Ursulinen, waar mijn Art Nouveau hart sneller van ging kloppen: wat een pracht en praal!

Serge Leurs, een onderhoudend en innemend gastheer om nooit te vergeten, staat vereeuwigd. Hij heeft heel goed voor ons gezorgd en zoveel mooie verhalen verteld; dat maakte ons bezoek aan Mechelen extra bijzonder!

Februari 2024: mijn verjaarsdagskado Brugge

Ik ben 60 geworden op 9 februari 2024, het is wat! Maar wat was het een feest. Sterker nog, het werden 2 feestdagen vol verrassingen dat weekend! Ik mocht op mijn verjaardag zelf de vlag hijsen in de vuurtoren van Noordwijk aan Zee, kreeg ’s avonds mijn kinderen/kleinkinderen als verrassing te eten en daarna kwamen ook nog eens dierbare vrienden op bezoek; ik werd schandalig verwend. De dag erop ging ik naar het Katwijks museum met o.a. mijn moeder van 85, die graag het schilderij “Het Tij Keert” wilde zien en we sloten we deze feestdag af met een diner in een Grieks restaurant. Ik heb mij zo ontzettend jarig gevoeld.

Maar goed, terug naar de Reizende Kunstenaar! Van Lisette kreeg ik een heel fijn kado: 4 nachten in Brugge, we vertrokken de week erop al, op 18 februari! Dat we naar Brugge gingen wist ik overigens niet, want dat hield ze geheim tot ongeveer 15 km voor aankomst in Brugge (ok, tegen die tijd had ik wel een vermoeden, nadat we Gent gepasseerd waren, maar tot dat moment tastte ik nog in het duister).

Zoals altijd had ik mijn schetsboek, maar ook mijn aquarelspullen mee genomen. Lisette had daar nog op gehamerd dat ik die niet moest vergeten. Maar de tijd die we in Brugge hadden, hebben we volgestopt met het bezichtigen van de stad, bezoeken aan geweldige musea, het Belfort, indrukwekkende kerken en stille kapelletjes. Maar ook met eten van chocolade en wafels en bier drinken (ja ik drink zo af en toe bier). Tijd om te tekenen was er niet. Brugge is één groot prachtig “levend” schilderij en vraagt wel om getekend of (beter nog) geschilderd te worden. Gelukkig heb ik wel foto’s gemaakt, dus wie weet maak ik nog een schilderij van Brugge, of we gaan nog een keer terug en dan neem ik extra tijd om te tekenen of te schilderen!

De ochtend van ons vertrek uit onze geweldige B&B (van sopraan Amaryllis Dieltiens) heb ik wel een tekening gemaakt in het gastenboek; toch nog even de Reizende Kunstenaar. Op de tekening staat haar man die vlak voor zijn werk nog even in de tuin bomen ging snoeien, want de lente lijkt vroeg te zijn begonnen dit jaar. Daarna vroeg ik onze gastvrouw (met groot hart voor kunst en cultuur) of ze nog een tekening van haar zelf zou willen en die heb ik gemaakt in het schetsboek van haar dochter Rubina. Brugge en Amaryllis: we hopen echt een keer terug te komen, we hebben genoten!

Oktober 2023: kunstdorpen in Duitsland met André

Augustus 2023: met 3 generaties Tavenier op cruiseschip Rotterdam vanaf Amsterdam naar Noorwegen (en weer terug).

Moeder Corrie Tavenier-van Duijn heeft met haar 84 jaar nog een wens (eigenlijk een wens die zij al heel haar leven heeft): op een schip varen naar de Noorse fjorden. “Zullen wij deze wens eens laten vervullen” zei mijn zus Wilma tegen mij? “Natuurlijk, doen we”, want wie zegt er nee tegen een prachtige reis naar Noorwegen met 3 generaties Tavenier (want mijn dochter Rhodé gaat ook mee)?! Ik heb mijn koffer nog klaar staan van de vorige reis en op 12 augustus stappen we in Amsterdam op het schip de Rotterdam van de Holland America Line, een luxe cruiseschip, dat van alle gemakken voorzien is en reizen we af naar de Noorse Fjorden.

Ik ben op deze reis voornamelijk zoon, broer en vader en een beetje De Reizende Kunstenaar. Ik had plannen om te schetsen, om o.a. mijn familie goed te portretteren, maar hiervoor was helemaal niet zoveel tijd. Ik heb maar een paar schetsen gemaakt en zo hoort het eigenlijk ook. Het werd een geweldige reis vol dierbare momenten, waardevolle gesprekken en bijzondere belevingen als familie Tavenier; een reis om nooit meer te vergeten!

Mr. Alif en Mr. Nova (2 kanjers die ervoor zorgen dat het de gasten aan niets ontbreekt).

Moeder Corrie had een week lang een glimlach van oor tot oor en deed zichzelf nog versteld staan met de energie die ze tevoorschijn toverde, want ze wilde zoveel mogelijk beleven en optimaal genieten van alles wat er te zien en te doen was (en wij genoten uiteraard volop mee). De laatste dag op zee heb ik even mijn aquarelblok gepakt en wat geschilderd en die aquarellen zie je hieronder.

Juni/juli 2023: naar Griekenland, de bakermat van de westerse beschaving

Ik ga weer op reis (wat een reislustig jaar!) en dit keer naar Griekenland met mijn vriendin Lisette waar ik sinds januari dit jaar mee samen ben. Ik ben er nog nooit geweest en ontzettend benieuwd. Vele vrienden gingen mij al voor, iedereen is laaiend enthousiast over het land als vakantiebestemming en het heerlijke eten.

Heerlijk schetsen op een papieren tafelblad bij Mezedofono, Athene

Ik heb een goede gids aan Lisette, die ruim 13 jaar in Griekenland heeft gewoond en de Griekse taal goed beheerst. We gaan een aantal van haar Griekse vrienden bezoeken en we beginnen in Athene. Na 2 dagen pakken we een huurauto richting Gythion, verkennen het Mani gebied, verblijven een paar dagen in Nafplion om vervolgens de vakantie af te sluiten op het eiland Spetses (en we maken ook nog een uitstapje naar kunstenaarseiland Hydra).

Tekeningen uit het schetsboek

Wat een indrukken! Ik ben nu ook verliefd op Griekenland en heb nieuwe vrienden gemaakt, waaronder Alexandros (the Great) van Zervobeokas Pottery en de zeer getalenteerde fotograaf Elias Cosindas en zijn vrouw Fiona (dierbare vrienden van Lisette), waarmee ik honderduit klets over de Griekse kunst!

In Griekenland lopen veel (zwerf)katten en die zijn allemaal fotogeniek en ze vragen erom om door mij vastgelegd te worden op papier met aquarelverf! Hun bestaan is net een spiegel van het wel en wee van de mensen daar, het menselijk toneel van drama en tragedie, woorden die hun oorsprong vinden in het oude Griekenland.

Geschilderd in 2024:

Alle Griekse katten vastgelegd met aquarelverf zitten inmiddels (met een passe-partout) in mooie, zwarte lijsten!

Curious Greek Cat, vastgelegd op canvas!

Juni 2023: op naar onze dochters in Zweden en Letland

Dit keer ben ik op reis met schoolvriend Anton Spierenburg en we gaan onze dochters in het buitenland bezoeken. We zijn met mijn campertje op pad en hebben onze fietsen mee. We rijden eerst naar Zweden om Anton zijn dochter Margriet op te zoeken en daar vandaan rijden we door naar mijn dochter Rhodé in Letland. Zonder etspers dit keer, maar het campertje is wel volgeladen met spullen die ik bij haar zal achterlaten.

Ons bezoek aan Zweden leek meer op een actieve vakantie, geweldig om een ander land te voet en te fiets te verkennen. In Letland hielde we een rustiger tempo aan. Ik heb tijd doorgebracht met Rhodé, de mooiste en dierbaarste momenten van deze reis! Met Rhodé deel ik o.a. de liefde voor de kunst en we starten samen een nieuw project (daarover later meer… een bekende uitspraak van mij)!

Aquarellen uit het schetsboek

Klik hier om meer aquarellen te bekijken die ik in Zweden en Letland gemaakt heb!

Januari 2023: Algarve, Portugal

Begin januari 2023 was ik op bezoek bij mijn buurmeisje van vroeger (uit Katwijk): Jacqueline, die daar woont met haar zoon Manuel en partner René in de Algarve. Het was prachtig weer en de lente al zichtbaar aanwezig. Ze nam mij overal mee naar toe en vertelde mij honderduit over de oude ambachten in de Algarve, die duidelijk zichtbaar zijn in Faro.

Ook heb ik een geweldig tegelatelier Aresta Viva bezocht, waar ik mocht leren over het proces van tegels maken op de ouderwetse, ambachtelijke manier! Leve het Ambacht in Portugal! Hieronder een stukje uit mijn Portugal schetsboek, een aquarel verslag van het bezoek aan het tegelatelier.

Oktober 2022: met een etspers naar Letland

Met mijn dierbare vriend (en Rode Schuur partner in crime) Peter Minnee en een etspers in het campertje op naar dochter Rhodé in Riga, Letland. Bijna de ferryboot gemist, 24 uur op de Oostzee… het is een “Buurman & Buurman” avontuur! Ons Katwijkse hart ging sneller kloppen van de boottocht met de kleinste ferry van Stena Line, die af en toe behoorlijk tekeerging. Gelukkig hebben wij als echte Katwijkers geen last van zeeziekte en maakte ik op de boot de mooiste aquarellen. Op de terugreis was het campertje een stuk lichter en Rhodé blij met haar etspers!

Hieronder een paar tekeningen en aquarellen uit mijn schetsboek en een filmpje van de 2 “kwajongens” die eindelijk op de ferryboot zaten!

Oktober 2022: Biënnale, Venetië

Met mijn goede vriend en kunst curator André Groeneveld op naar de Biënnale in Venetië. Wat een indrukwekkend evenement! Een korte reis met veel kunst bekijken, genieten van het prachtige Venetië, veel emoties en mooie momenten, schetsen op een placemat bij Trattoria dai Tosi en een tekening in het gastenboek van Trattoria da Romano (op het eiland Burano): een hele eer! Al was de Biënnale nog zo mooi, het meest poëtische was het wasgoed aan de waslijn. Ik hoop hier nog een mooie serie schilderijen en litho’s van te maken.

Mijn vriend André maakte deze reis onvergetelijk voor mij. Hij kent deze bestemming op zijn duimpje, door de vele reizen die hij met zijn geliefde vriendin Anita heeft gemaakt (Anita is helaas net als Carolien veel te vroeg overleden). Dank je wel André, voor deze bijzondere en onvergetelijke stedentrip!

Juni 2022: op zoek naar Daniël Tavenier in Frankrijk, Ierland & Schotland

Op zoek naar Daniël Tavenier, dat klinkt natuurlijk een beetje vreemd, maar toch was het zo! Deze reis moest ik maken en ik moest hem ook alleen maken. Via Parijs, Normandië en Bretagne reisde ik naar Ierland en weer terug naar Nederland via de Schotse Hooglanden. Het was een emotionele achtbaan, waar ik eigenlijk al in zat sinds Carolien ernstig ziek werd en vervolgens overleed, Maar het heeft heel wat opgeleverd, want ik was even kwijt wie ik nu werkelijk was. Ik heb mijzelf weer gevonden en niet alleen mijzelf, maar ook Carolien op de meest bijzondere plekken en bij de meest bijzondere mensen.

Ik ben gedurende deze reis uitdagingen aangegaan, ik heb mijzelf een spiegel voorgehouden, heb hindernissen genomen, een hoop geleerd en overwonnen. Ik heb ook veel en plein-air geschilderd, alles in de buitenlucht: maar liefst 26 schilderijen in 26 dagen! Een aantal van deze doeken zijn privébezit, een aantal zijn er verkocht en er zijn er nog een paar te koop!